Śpiewnik kościelny/Przybądź Duchu Stworzycielu. Data wyd. Miejsce wyd. Hymn o Duchu Świętym. Hymn o Duchu Świętym. Quæ tu creasti pectora. Et spiritalis unctio. Sermone ditans guttura. Virtute firmans perpeti. Następnie prowadzący zachęca uczestników do dalszej modlitwy, kładąc nacisk na to, aby była to modlitwa z wiarą. Wyjaśnia, że każdy uczestnik otrzyma tekst Sekwencji do Ducha Świętego, którą zebrani będą teraz wspólnie śpiewać (lub recytować), prosząc o napełnienie darami i charyzmatami Ducha. Przybądź, Duchu Święty, Od zaniedbania pokuty, wybaw nas, Duchu Święty, Od wszelkich złych i nieczystych spraw i myśli, wybaw nas, Duchu Święty, Od nagłej i niespodziewanej śmierci, wybaw nas, Duchu Święty, Od potępienia wiekuistego, wybaw nas, Duchu Święty, My grzeszni, Ciebie prosimy, wysłuchaj nas Duchu Święty. $17.99 - W świetle południa i w łagodnym cieniu tej wiary Duch Święty pociąga duszę ku dobru, dotykając i przenikając jej serce, zmieniając w przyjemne to, co gorzkie w ćwiczeniu cnoty oraz pokonując trudnośc Przybądź Duchu Święty – Sekwencja do Ducha Świętego. do Ducha Świętego, ks. Tadeusz Karyłowski, Lekcjonarz mszalny, Michał Marcin Mioduszewski, Mioduszewski, papież Innocenty III, Sekwencja, Sekwencja do Ducha Świętego, Veni Sancte Spiritus. Zobacz. kesan dan pesan guru untuk siswa kelas 6. PIEŚNI DO DUCHA ŚWIĘTEGODuchu Najświętszy Duchu Najświętszy, otwórz usta moje,Bym godnie wielbił święte dzieła Najświętszy, przyjdź do serca megoI uczyń sobie pomieszkanie z Najświętszy, Dawco siedmiu darów,Oczyść me serce z grzechowych Najświętszy, oświeć mnie nędznegoI wolę uczyń skłonną do Najświętszy, Twej ogniem miłościRozpal w mym sercu pragnienie świętościI spraw, by zawsze nim objęte całeBogu wiecznemu oddawało do Ducha ŚwiętegoPrzybądź, Duchu Święty,Spuść z niebiosów wziętyŚwiatła Twego Ojcze ubogich,Dawco darów mnogich,Przyjdź Światłości sumień!O najmilszy z Gości,Słodka serc radości,Słodkie pracy Tyś ochłodą,W skwarze żywą wodą,W płaczu najświętsza!Serc wierzących wnętrzaPodaj swej potędze!Bez Twojego tchnieniaCóż jest wśród stworzenia?Jeno cierń i nędze!Obmyj, co nie święte,Oschłym wlej zachętę,Ulecz serca ranę!Nagnij, co jest harde,Rozgrzej serca twarde,Prowadź Twoim wierzącym,W Tobie ufającym,Siedmiorakie dary!Daj zasługę męstwa,Daj wieniec zwycięstwa,Daj szczęście bez miary!Hymn do Ducha Świętego O Stworzycielu, Duchu, przyjdź,Nawiedz dusz wiernych Tobie łaskę zesłać raczSercom, co dziełem są Twych jesteś zwanI najwyższego Boga namaszczeniem naszych dusz,Zdrój żywy, miłość, ognia darzysz łaską siedemkroć,Bo moc z prawicy Ojca masz,Przez Boga obiecany nam,Mową wzbogacasz język rozjaśnij naszą myśl,W serca nam miłość świętą wlejI wątłą słabość naszych ciałPokrzep stałością mocy odpędź w dalI Twym pokojem obdarz w drodze za przewodem TwymMiniemy zło, co kusi nam przez Ciebie Ojca znać,Daj, by i Syn poznany Ciebie, jedno tchnienie Dwóch,Niech wyznajemy z wszystkich Święty PrzyjdźDuchu Święty przyjdź /x4 Niech wiara zagości, Niech nadzieja zagości, Niech miłość zagości w nas. /2xNiech życie zagości,Niech wolność zagości,Niech mądrość zagości w nas. /2xNiech pokój zagości,Niech szczęście zagości,Niech radość zagości w nas. /2xDuchu Świety przyjdź /4x Przyjdź, Duchu Święty, ja pragnę 1. Przyjdź, Duchu Święty, ja pragnę,Oto dziś błagam w swojej mocy i sile, Radością napełnij Przyjdź jako Mądrość do dzieci, Przyjdź jako-ślepemu wzrok, Przyjdź jako moc w mej słabości, Weź wszystko, co moje Przyjdź jako źródło pustyni, Mocą swą do naszych niech Twa moc uzdrowienia Dotknie, uleczy mnie Przyjdź, Duchu Święty, ja pragnę, O to dziś błagam w swojej mocy i sile, Radością napełnij Święty, przyjdź prosimy, * Twojej łaski nam trzeba, * Niech w nauce postąpimy, * Objawionej nam z nieba, * Niech ją pojmiem z łatwością, * Utrzymamy z stałością, * A jej światłem oświeceni, * W dobrym będziem utwierdze Zdobywanie religijnej wiedzy nie kończy się wraz z przyjęciem Pierwszej Komunii Świętej czy – najpóźniej – po przyjęciu sakramentu bierzmowania. Poznawszy podstawy, powinniśmy potem stale znajomość prawd wiary i Słowa Bożego odnawiać i pogłębiać, by gmach wiary dziecięcej i młodzieńczej mógł stać się z czasem budowlą o trwałych i nienaruszalnych fundamentach. Taką budowlą, która pozwoli nam przetrwać różne życiowe burze, którą nie zachwieją żadne wichry wzniecane przez coraz to nowsze ateistyczne ideologie. „Moc Ducha Świętego” to książka, która w budowaniu gmachu wiary dojrzałej, niezachwianej i rozumnej ma pomóc. Ks. prof. Janusz Królikowski nadał jej charakter przystępnie i mądrze napisanego katechizmu, który można nazwać także przewodnikiem. Jest adresowana nie tylko do każdego bierzmowanego, ale do każdego wybierzmowanego katolika. Autor przekonuje bowiem, że sakrament bierzmowania jest „dla ludzi chcących osiągnąć dojrzałość. Jest on uzdolnieniem do bardziej odpowiedniego i zdecydowanego życia duchowego, które jest odpowiedzialnie uznane za cel życiowy człowieka. Bóg w Duchu Świętym wychodzi naprzeciw człowiekowi, aby stawał się on człowiekiem według wyższej miary”. Książka ks. prof. Królikowskiego to kompendium wiedzy o Duchu Świętym, o znaczeniu Jego darów i ich rozumieniu w świetle Ośmiu Błogosławieństw. To przewodnik dla każdego wierzącego. Postęp techniczny i technologiczny przynoszą wciąż nowe wyzwania i katolikowi często trudno jest ocenić je w świetle wyznawanej wiary – oprzyjmy się zatem na prawdach wyjaśnianych przez katolickiego księdza, profesora i wykładowcę teologii. Ks. prof. Królikowski opiera się zarówno na Piśmie Świętym, jak i na Tradycji, przywołuje myśli najważniejszych teologów w dziejach Kościoła łącznie ze św. Janem Pawłem II, przypomina piękne modlitwy do Ducha Świętego. To książka oficjalnie dopuszczona do nauczania religii, ale i do stałego z nią obcowania – czytania, rozmyślania, zastanawiania się i stosowania w codziennym życiu. Trzeba, by wyznawane od ponad dwóch tysięcy lat prawdy Chrystusowej wiary nie uległy zapomnieniu lub zubożeniu. Trzeba być jak często przywoływany w tej pięknie wydanej, bogato ilustrowanej książce św. Jan Paweł II – bardziej podobać się Panu Bogu, który ustanowił prawa niezmienne i sprawdzone, aniżeli ludziom, którzy są chwiejni i skłonni do ulegania szybko przemijającym Otrzymacie moc Ducha i będziecie świadkami Chrystusa „Poufałość wobec Boga i niewzruszoność wobec zła, trwanie w szczęśliwości jest w mocach Ducha”. Święty Bazyli Wielki (329/330–379)1 „Kto żyje z Ducha Chrystusowego, jeżeli nie Ciało Chrystusowe? […] Ty chcesz także żyć z Ducha Chrystusa? Bądź wobec tego w Ciele Chrystusa”. Święty Augustyn (354–430)2 „[Duszo], kochaj Boga Ducha Świętego słodko, który cię tak często miłosiernie pocieszając, odkupił z grzechu i umocnił w dobrym”. Święty Bonawentura (ok. 1217–1274)3 „[Dary Ducha Świętego] nie tylko są nieodłączne od miłości, lecz ściśle mówiąc, są jej głównymi właściwościami i przymiotami”. Święty Franciszek Salezy (1567–1622)4 „Nabożeństwo nasze do Ducha Świętego powinno być pierwszym wśród wszystkich nabożeństw”. Święty Paweł VI (1897–1978)5 „Jesteśmy […] w naszej epoce na nowo wezwani odwieczną, ale zawsze nową wiarą Kościoła, aby zbliżyć się do Ducha Świętego-Ożywiciela. […] Jest On Osobą Boską, która znajduje się w centrum wiary chrześcijańskiej i jest źródłem i mocą odnowy Kościoła”. Święty Jan Paweł II (1920–2005)6 „Pamiętam, że Ojciec dał mi kiedyś książeczkę do nabożeństwa, w której była modlitwa do Ducha Świętego. Powiedział mi, abym tę modlitwę codziennie odmawiał. Tak też staram się czynić” – to wyznanie papieża świętego Jana Pawła II (1920–2005)7 zasługuje na naszą uwagę, gdy chcemy wejść w tajemnicę i rzeczywistość sakramentu bierzmowania i nauczyć się nim owocnie żyć. Można powiedzieć, że był to papież, którego pontyfikat wyrósł z modlitwy, zwłaszcza z modlitwy do Ducha Świętego złączonej z prośbą o Jego dary. Z okazji pięćdziesiątej rocznicy święceń kapłańskich święty Jan Paweł II pisał: „Modlitwa o dary Ducha Świętego towarzyszyła mi od wczesnej młodości i w dalszym ciągu jestem jej wierny”8. Niewątpliwie w tej modlitwie odsłania się tajemnica jego wielkości i głębokiej przemiany duchowej, której dokonał w Kościele i w świecie. W jednej z wypowiedzi święty Jan Paweł II stwierdził, że modlitwa do Ducha Świętego podana mu przez ojca stała się jego największym i najbardziej twórczym i przemieniającym odkryciem duchowym. Takiego odkrycia potrzebujemy dzisiaj w Kościele wszyscy, dlatego zachodzi potrzeba odnowionego w swojej gorliwości zwrócenia się do sakramentu bierzmowania. W jego kontekście modlitwa do Ducha Świętego nabiera właściwej wymowy i staje się skuteczna, co znaczy, że przynosi duchowe rezultaty. Aby – podobnie jak młody Karol Wojtyła – dokonać odkrycia Ducha Świętego, potrzebujemy oprócz działania łaski Bożej, która zawsze jest pierwsza, inspiracji zewnętrznej. Mogą jej dostarczyć rodzice, katecheci, kaznodzieje, spotkani ludzie. Może jej też dostarczyć sięgnięcie do prostego narzędzia, którym jest zwyczajny katechizm, a jednak zarazem jedna z najważniejszych książek, którą wynalazł człowiek wierzący, troszczący się o rozwój wiary i Kościoła. Święty Tomasz z Akwinu (zm. 1274 r.) pisał: „Wiara zasadniczo rodzi się w sposób wlany, to znaczy przez chrzest. Określenie jej płynie jednak z przepowiadania w ten sposób, że człowiek uczy się swojej wiary przez katechizm”9. Katechizm jest po prostu przewodnikiem chrześcijanina. Na wiarę składają się dwa bardzo różne czynniki, które działają też w zróżnicowany sposób. Obydwa są jednak niezbędne. Pierwszy – to działanie samego Boga, Jego łaska wraz z cnotami boskimi, czyli wiarą, nadzieją i miłością. Drugi – to czerpiące swoją powagę od Chrystusa nauczanie powierzone Apostołom, nauczycielom wiary, papieżowi i biskupom, którego echem jest cały Lud Boży. Syntezę nauczania kościelnego, czyli tego drugiego czynnika, otrzymujemy do dyspozycji w katechizmach. Dlatego odwoływanie się do nich w naszej wierze jest czymś podstawowym i niezastąpionym. Katechizm nie jest książką dla dzieci, ale dla każdego chrześcijanina, i to przez całe życie. W tym miejscu zostaje zaproponowany przewodnik, będący właściwie „katechizmem bierzmowanych”, przeznaczony zarówno dla tych, którzy przygotowują się do przyjęcia sakramentu bierzmowania, jak również dla tych, którzy go już przyjęli i chcą z niego teraz owocnie korzystać w swoim życiu duchowym. Ten sakrament dawany jest raz na zawsze, ale życie nim musi się stale odnawiać i pogłębiać, gdyż tylko w ten sposób nie zestarzeje się i będzie ciągle bijącym źródłem żywotności duchowej. Miał więc rację święty Ambroży, gdy podkreślał, że katecheza po przyjęciu sakramentu jest o wiele ważniejsza niż ta, którą prowadzi się przed jego przyjęciem. Do nowo ochrzczonych mówił: „Teraz czas nakazuje mówić o tajemnicach i wyjaśnić istotę sakramentów. Gdybyśmy przed chrztem uznali za właściwe przekazanie tej wiedzy ludziom jeszcze niewtajemniczonym, mogłoby to uchodzić raczej za zdradę aniżeli za pouczenie. Światło tajemnic zresztą lepiej przenika do tych, którzy nie otrzymują poprzednio jakiegoś wyjaśnienia”10. To samo można powiedzieć o sakramencie bierzmowania. Wiara, w tym także bierzmowanie jako jej element sakramentalny, domaga się pogłębionego poznania. Oznacza to, że trzeba się jej po prostu stale uczyć, poznawać jej treści i sposoby wyrażania się, aby odnosić ją do siebie i do swoich poczynań. „Nie ma milszego pokarmu dla duszy nad poznanie prawdy” – mówił starożytny pisarz chrześcijański Laktancjusz (zm. 330 r.)11. Kontynuując tę wypowiedź, możemy powiedzieć, że nie ma nic wznioślejszego i zarazem bardziej użytecznego niż poznanie prawdy o Bogu i o relacji do Niego człowieka, które jest jego życiodajnym pokarmem. Ważnym elementem uczenia się wiary jest odniesienie do tych, którzy nas w niej poprzedzili. Dlatego przywołujemy tu postacie wielu świętych, czerpiąc także z ich myśli, w których wyrażali oni swoją wiarę i swoje doświadczenia duchowe, do których doprowadziła ich wiara. Są oni „artystami” wiary. Warto więc zapatrzeć się na zostawione przez nich dzieła, promieniujące stale żywotnością i aktualnością, nawet jeśli narodziły się wiele wieków temu. Za szczególnego przewodnika naszych refleksji obieramy wspomnianego już świętego Tomasza z Akwinu, wielkiego mistrza duchowego, który skutecznie prowadził przez życie nieskończoną liczbę wierzących. Niniejszy przewodnik odbiega treścią od tych rozpowszechnionych dzisiaj katechizmów dla bierzmowanych, które powszechnie proponuje się i wykorzystuje w ramach przygotowania do przyjęcia tego sakramentu. Przedstawiają one, owszem, jakąś syntezę wiary, ale na ogół mało udaną i tym samym nieskuteczną z formacyjnego punktu widzenia, bo sprowadzoną jedynie do zestawu pytań i odpowiedzi. Niejednokrotnie pytania i odpowiedzi dotyczą treści, których nie uwzględnia program nauczania religii, a właściwie rzecz biorąc, ograniczają się do abstrakcyjnych formułek, które niewiele wyjaśniają i nie formują. Tradycyjna zasada katechetyczna i formacyjna, szeroko obecna już w starożytnych katechezach mistagogicznych, to znaczy polegających na wyjaśnianiu poszczególnych elementów i słów obrzędu, za pośrednictwem których jest sprawowany sakrament, stwierdza, że przygotowanie do przyjęcia któregoś z sakramentów powinno odpowiadać jego naturze. Powinno zatem wyjaśniać, czym dany sakrament jest, oraz pokazywać, w jaki sposób korzystać z niego w codziennym życiu chrześcijańskim. Kierując się tą zasadą, zostanie tutaj wyjaśnione, czym jest bierzmowanie, a następnie zostanie zwrócona uwaga, w jaki sposób jego duchową moc włączyć w chrześcijańskie dążenie do dojrzałości duchowej, której wypełnieniem jest świętość. *** Składam w tym miejscu podziękowanie księdzu Piotrowi Turkowi, katechecie z Dębicy, który w ubiegłym roku zainteresował się proponowanym tutaj ujęciem bierzmowania i przygotował cykl rozmów na temat darów Ducha Świętego, owocnie proponując je na YouTube kandydatom do bierzmowania nie tylko z Dębicy. Dziękuję jego uczniom: Katarzynie Wiercioch, Martynie Kosibie, Gabrieli Cyganowskiej i Michałowi Klipie, którzy jako pierwsi czytali niniejszy przewodnik bierzmowanych, nanosili uwagi i stawiali pytania, aby był on dostosowany do możliwości i wrażliwości przygotowujących się do bierzmowania i tych, którzy po jego przyjęciu chcą niejako uruchomić łaskę, której on udziela. Nie byłoby tego przewodnika bez inicjatywy pana Adama Sosnowskiego, który jako pierwszy poważnie zainteresował się sprawą wydania nowego „katechizmu bierzmowanych”, czego nie uczynili, przywiązani do starych schematów, odpowiedzialni za nauczanie religii i katechizowanie, mimo że takie propozycje wielokrotnie słyszeli. Dziękuję mu za tę inicjatywę. Oby wydała spodziewane owoce! Duch Święty ma szczególne miejsce w Kościele, bo jest tożsamy z Bogiem Ojcem i Jezusem Chrystusem. Jest jednak zupełnie osobną osobą dlatego poświęcamy mu wiele uwagi i utworów. Większość z nich ma charakter podniosły w celu wielkiego uwielbienia Ducha Świętego i abyśmy my, wierni pamiętali, że to sama Trójca Święta. Po co Hymn do Ducha Świętego? Hymn do Ducha Świętego jest eleganckim i wyniosłym wezwaniem i uwielbieniem Ducha Świętego. Śpiewany jest w kościele podczas ważnych uroczystości, podczas Mszy Świętych, na których przyjmowane są sakramenty święte. Czy potrzebujemy Ducha Świętego? Duch Święty jest jak most łączący ludzi na ziemi z Panem Bogiem, a jednak często postrzegamy Go bardziej jako ducha czy anioła niż osobę Trójcy Świętej. O Duchu Świętym możecie przeczytać więcej tutaj, ale najważniejsze aby wiedzieć, że każde natchnienie u człowieka pozwalające zrozumieć Wolę Bożą i działać zgodnie z nią pochodzi właśnie od Ducha Świętego. Traktujmy Go więc tak, jak słowa Hymnu do Ducha Świętego mówią – jako przyjaciela i światło dane nam od Boga w celu poznania Go. Hymn do Ducha Świętego O Stworzycielu, Duchu, przyjdź, Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg. Niebieską łaskę zesłać racz Sercom, co dziełem są Twych rąk. Pocieszycielem jesteś zwan I najwyższego Boga dar. Tyś namaszczeniem naszych dusz Zdrój żywy, miłość, ognia żar. Ty darzysz łaską siedmiokroć, Bo moc z prawicy Ojca masz, Przez Ojca obiecany nam, Mową wzbogacasz język nasz. Światłem rozjaśnij naszą myśl, W serca nam miłość świętą wlej, I wątłą słabość naszych ciał, Pokrzep stałością mocy swej. Nieprzyjaciela odpędź w dal I twym pokojem obdarz wraz. Niech w drodze za przewodem Twym, Miniemy zło, co kusi nas Daj nam przez Ciebie Ojca znać, Daj, by i Syn poznany był, I Ciebie, jedno Tchnienie Dwóch, Niech wyznajemy z wszystkich sił. Niech Bogu Ojcu chwała brzmi, Synowi, który zmartwychwstał, I Temu, co pociesza nas, Niech hołd wieczystych płynie chwał. Amen. Przybądź, Duchu Święty, Spuść z niebiosów wzięty Światła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich, Przyjdź, Dawco darów drogich, Przyjdź, światłości sumień. O najmilszy z gości, Słodka serc radości, Słodkie orzeźwienie! W pracy Tyś ochłodą, W skwarze żywą wodą, W płaczu utulenie. Światłości najświętsza, Serc wierzących wnętrza Poddaj Twej potędze. Bez Twojego tchnienia Cóż jest wśród stworzenia, Jeno cierń i nędze. Obmyj, co nieświęte, Oschłym wlej zachętę, Ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde, Rozgrzej serca twarde, Prowadź zabłąkane. Daj Twoim wierzącym, W Tobie ufającym Siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa, Daj wieniec zwycięstwa, Daj szczęście bez miary. This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you modlitwa O Stworzycielu, Duchu, przyjdź, Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg, Niebieską łaskę zesłać racz Sercom, co dziełem są Twych rąk. Pocieszycielem jesteś zwan, I Najwyższego Boga dar, Tyś namaszczeniem naszych dusz, Zdrój żywy, miłość, ognia żar, Ty darzysz łaską siedemkroć, Bo moc z prawicy Ojca masz, Przez Boga obiecany nam, Mową wzbogacasz język nasz. Światłem rozjaśnij naszą myśl, W serca nam miłość świętą wlej, I wątłą słabość naszych ciał Pokrzep stałością mocy Twej. Nieprzyjaciela odpędź w dal I Twym pokojem obdarz wraz. Niech w drodze za przewodem Twym Miniemy zło, co kusi nas. Daj nam przez Ciebie Ojca znać, Daj, by i Syn poznany był, I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch, Niech wyznajemy z wszystkich sił. Niech Bogu Ojcu chwała brzmi, Synowi, który zmartwychwstał, I Temu, co pociesza nas, Niech hołd wieczystych płynie chwał. Amen. Modlitwa hymn do ducha świętego Przybądź, Duchu Święty, Spuść z niebiosów wzięty Światła Twego strumień. Przyjdź, Ojcze ubogich, Przyjdź, Dawco łask drogich, Przyjdź, światłości sumień. O najmilszy z gości,Słodka serc radości, Słodkie orzeźwienie! W pracy Tyś ochłodą, W skwarze żywą wodą, W płaczu najświętsza, Serc wierzących wnętrza Poddaj Twej potędze. Bez Twojego tchnienia Cóż jest wśród stworzenia,Jeno cierń i nędze. Obmyj, co nieświęte, Oschłym wlej zachętę,Ulecz serca ranę. Nagnij, co jest harde, Rozgrzej serca twarde, Prowadź zabłąkane. Daj Twoim wierzącym, W Tobie ufającym Siedmiorakie dary. Daj zasługę męstwa, Daj wieniec zwycięstwa, Daj szczęście bez miary. Amen.

hymn do ducha świętego przybądź duchu święty